sie
17
Kiedy dziecko skończy rok, możemy prosić, by wskazało podany przez ciebie przedmiot znajdujący się na obrazku w książce. Kiedy wymawia już słowa, możesz pytać o nazwy obrazków.
Potem – na ogół pod koniec drugiego roku życia – pytaj o czynności, jakie wykonują osoby na ilustracjach w książkach, np. Co robi zajączek? Itp.
sie
13
Rozpoczynam cykl wpisów na powyższy temat. Zachęcanie dziecka do czytania książek można już rozpocząć w kołysce. Na każdym etapie rozwoju dziecka robimy to trochę inaczej. Jeden element tylko się nie zmienia – trzeba robić to codziennie , przynajmniej przez 10 minut.
Już niemowlę, czyli dziecko do 1 roku życia, możesz zainteresować książką. Najpierw będą to książeczki z grubymi kartkami, oklejonymi folią lub z dużymi ilustracjami pokazującymi pojedyncze przedmioty. Pokazujesz dziecku obrazek i nazywasz go. Potem chwytasz paluszek dziecka i jeszcze raz wskazujesz obrazek.
cze
30
ponieważ podział wyrazu na sylaby jest naturalnym podziałem na mniejsze cząstki. Najprostszym sposobem, by się o tym przekonać jest „wołanie” wyrazów, np. spróbuj zawołać „marzenia”, a niechcący podzielisz wyraz na sylaby.
Obecnie uczy się w szkołach czytania metodą całościową, czyli globalną. Największy autorytet w dziedzinie terapii dysleksji w Polsce – prof. Marta Bogdanowicz uważa, że „zmiana metody z analityczno-syntetycznej na globalną skróciła okres nauki czytania u uczniów dobrze czytających, natomiast zwiększyła liczbę źle czytających.”
maj
30
Czytanie i pisanie powinny iść w parze, a nawet „deptać sobie po piętach”. Najpierw dziecko czyta, a potem to, co przeczytało, powinno zapisać.
W zależności od jego aktualnych możliwości, może przepisywać, pisać z pamięci lub ze słuchu. Mówiąc o aktualnych możliwościach mam na myśli poprawny zapis wyrazów. Jeśli robi błędy pisząc z pamięci , czy ze słuchu, najpierw powinno przepisywać. Jeśli nie będzie popełniało błędów w przepisywaniu, możesz prowadzić z nim pisanie z pamięci, a dopiero na końcu pisanie ze słuchu, które jest najtrudniejsze. Czytaj dalej
maj
18
Podstawowa zasada jest taka – jeśli dziecko ma problemy w czytaniu, powinno czytać teksty dostosowane do jego możliwości. Tylko wówczas może osiągnąć sukces w czytaniu i nabierać stopniowo wprawy w czytaniu coraz trudniejszych wyrazów.
Teksty powinny być one złożone z wyrazów o najłatwiejszej do czytania budowie. Dodatkowo każda sylaba w wyrazie powinna być wyodrębniona przez zaznaczenie innym kolorem lub oddzielona kreską, np. ce-bu-la lub ce|bu|la. Dobrze jest tekst zilustrować.
Nie jest prostą sprawą napisać tekst, który spełniałby następujące warunki: był złożony z wyrazów o prostej strukturze, czyli łatwej do czytania i jeszcze był ciekawy, tworzył jakieś logiczne opowiadanie, które mogłoby zainteresować dziecko. Dlatego takich tekstów jest niewiele.
maj
01
Dziecko kończące zerówkę powinno umieć określić kierunki na kartce papieru oraz wykonać polecenia typu: narysuj kółko w lewym górnym rogu.
Umiejętności te ćwiczymy na kartce ułożonej pionowo i poziomo. Na przykład prosimy, aby dziecko położyło prawą rękę w górnym lewym rogu kartki lub narysowało słoneczko na dole kartki w lewym rogu itd.
Inne polecenia służące rozwijaniu orientacji na kartce papieru to:
- Narysuj kreskę z lewej strony kartki do prawej.
- Narysuj kreskę od góry na dołu i z dołu do góry.
- Połącz kreską lewy dolny róg kartki i prawy górny róg. Itp.
Potem możesz robić z dzieckiem tzw. dyktanda graficzne. Zbiór takich dyktand znajduje się np. w książce Anny Szczepańskiej : Zwierzaki –figuraki.
kwi
27
Kiedy stajesz przed dzieckiem zwrócona twarzą do niego, Twoja prawa ręka to jego lewa ( po tej samej stronie ). Możesz napisać literki L i P na swoich dłoniach i dłoniach dziecka. Łapiesz swoją prawą ręką rękę dziecka po tej samej stronie i ono widzi, że na jego ręce jest literka L.
Teraz siadasz na krześle z piłką w ręce. Dziecko staje naprzeciw Ciebie i pytasz je, gdzie masz położyć piłkę względem Ciebie, np. z Twojej prawej strony, za Tobą, przed Tobą, z Twojej lewej strony. Potem odwrotnie – dziecko siada na krzesełku, Ty kładziesz piłkę w miejsce, które wskaże dziecko.
W ten sposób Twoje dziecko nauczy się czegoś bardzo ważnego, tzn. że przedmioty względem drugiej osoby stojącej naprzeciw, znajdują się w odwrotnym położeniu, niż względem niego samego. Przez cały czas przypominasz dziecku, aby patrzyło na literki L i P na swoich i Twoich rękach.
kwi
02
Rozpoczynając naukę w szkole dziecko powinno orientować się w schemacie swojego ciała, umieć patrzeć na świat oczami drugiej osoby i orientować się na kartce papieru.
Orientacja w przestrzeni jest niezbędna do nauki czytania i pisania oraz rozwiązywania zadań z matematyki, a później na lekcjach przyrody i geografii. Chodzi tu o właściwe rozróżnianie strony lewej i prawej, położenie przedmiotów względem samego siebie i innych (ludzi oraz przedmiotów), orientowanie się na kartce papieru oraz rozpoznawanie kierunków świata.
I. Najpierw naucz dziecko, by dobrze orientowało się w schemacie własnego ciała oraz umiało określić położenie różnych przedmiotów w stosunku do samego siebie.
II. Potem ćwicz z nim rozpatrywanie otoczenia z punktu widzenia drugiego człowieka oraz położenie jednych przedmiotów względem drugich.
III. Na koniec naucz je orientacji na kartce papieru.
mar
27
Bardzo ważne jest, aby dziecko poszło do szkoły gotowe do podjęcia nowych obowiązków. Jeśli stanie się inaczej, będzie na progu szkoły odnosiło porażki i tym samym zniechęci się do nauki. Poza tym w klasie pierwszej realizuje się materiał na bazie umiejętności, które omawiam poniżej. Umiejętności te nazywane są „gotowością do podjęcia nauki w szkole” lub „dojrzałością szkolną”.
Oto te umiejętności:
mar
22
Co decyduje o tym, że piszemy poprawnie pod względem ortograficznym? Większości z nas nie potrzebna jest znajomość zasad ortografii, ponieważ w naszej pamięci „zapisane” są obrazy całych wyrazów. Taki sposób na ortografię jest najlepszy.
Osoby, które są dyslektykami, muszą posługiwać się zasadami ortograficznymi i analizować pod tym kątem każdy trudny wyraz, zanim go napiszą.
Ćwiczeniem, które łączy obydwie te strategie na poprawną pisownię, jest „pisanie z pamięci”. Można je dostosować do potrzeb dzieci z dysleksją ( lub ryzykiem dysleksji ). Oto kolejność postępowania:
