We wczesnym etapie nauki czytania i pisania dużą rolę odgrywają funkcje percepcyjno-motoryczne. Obejmują one analizator wzrokowy, słuchowy i kinestetyczno-ruchowy.
Może zdarzyć się więc tak, że przy prawidłowym myśleniu, dziecko ma poważne problemy z opanowaniem tych podstawowych umiejętności szkolnych.
Podczas nauki czytania i pisania dzieci używają głównie zmysłu wzroku i słuchu oraz aparatu ruchu, głównie ręki. Jeśli mózg dokona niedokładnej analizy bodźców wzrokowych, dziecko nieprawidłowo będzie spostrzegało litery. I tak np. na literkę „d” może mówić, że to „b”, ponieważ są one podobne. Oko widzi kółeczko i laseczkę, ale dopiero mózg rozpoznaje, że to litera „d” lub „b”. Podobnie jest z percepcją słuchową . Zamiast głoski „g”, dziecko może słyszeć „k”, ponieważ brzmią one podobnie. Poza tym, nie będzie potrafiło podać głosek i/lub sylab składających się na dany wyraz. Ważna jest też integracja między tymi funkcjami.
Jeśli dziecko jest niesprawne grafomotorycznie, czyli ręka nie jest gotowa do pisania – pismo będzie brzydkie, zbyt wolne, a nacisk ołówka na kartkę zbyt silny lub zbyt słaby.
Jak najwcześniejsza interwencja polegająca na usprawnianiu zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych może zapobiec wystąpieniu problemów w nauce czytania i pisania.
