Pewne zachowania mogące świadczyć, że w przyszłości dziecko będzie miało trudności w czytaniu i pisaniu, pojawiają się już w wieku przedszkolnym. Są to opóźnienia rozwoju ruchowego i mowy.
Dziecko może być niezgrabne w czynnościach samoobsługowych (jedzenie, ubieranie się). Może nie lubić zabaw ruchowych, mieć trudności, by nauczyć się jeździć na rowerze, grać w piłkę. Często też nie lubi rysować, wycinać. W sferze mowy: może nieprawidłowo wymawiać głoski i/lub trudne wyrazy, nie lubić słuchać i uczyć się wierszyków i piosenek .
W klasie zerowej dołączają się do w/w trudności – problemy z zapamiętaniem liter, wyodrębnieniem głosek w wyrazach, dzieleniem wyrazów na sylaby, zapamiętywaniem nowych słów, liczeniem słów w zdaniach.
W klasach starszych, czyli od klasy czwartej mogą pojawić się uogólnione trudności w nauce. Czytanie może się poprawić, jeśli dziecko pracowało nad nim. Nadal mogą występować błędy ortograficzne. Mogą pojawić się tzw. wtórne zaburzenia w postaci zmniejszonej motywacji do nauki oraz problemy emocjonalne, np. poczucie niższej wartości, unikanie sytuacji trudnych, poczucie odmienności w stosunku do rówieśników, którzy nie mają takich problemów, tiki nerwowe.
Można zapobiegać tym wtórnym problemom, czyli pojawiającym się na podłożu dysleksji. Warto mieć je na uwadze. Pomoc dziecku z dysleksją nie polega tylko na pracy nad czytaniem i pisaniem.
Szerzej napiszę o tym następnym razem.
