Motywy skłaniające dzieci w wieku 6-12 lat do uczenia się mogą być różne. Niektóre dzieci chcą zadowolić rodziców lub nauczycieli. Inne chcą być w grupie rówieśników, którzy dobrze się uczą, a jeszcze inne mają konkretne zainteresowania poznawcze. Czasami nauka jest przeszkodą dla dziecka, które przede wszystkim chce spędzać czas w grupie rówieśników. Ważną rolę odgrywa atmosfera szkoły. Są szkoły z atmosferą do nauki i odwrotnie.
Stosunek dziecka w klasie pierwszej i drugiej jest na ogół pozytywny. Dzieci lubią czytać, pisać, liczyć i podejmować różne aktywności szkolne. Bardzo ważną rolę motywacyjną odgrywa w tym okresie nauczyciel. Jeśli stanie się przywódcą klasy, może przyczynić się do rozwoju osobowości dzieci. Wówczas cała klasa jest jednorodną grupą, której normy ustala właśnie nauczyciel.
W starszych klasach (od czwartej), kiedy każdego przedmiotu uczy inny nauczyciel, trudno jest zapanować nauczycielom nad życiem społecznym klasy. Motywy uczenia się w tych klasach to głównie: obowiązek i lęk przed karą. Najlepiej uczą się ci uczniowie, którzy mają motywację wewnętrzną, która jest głównie wrodzona. Często wynika ona z zainteresowań różnymi dziedzinami wiedzy. Dobrze jest, jak najwcześniej pomóc dziecku odkryć, co je interesuje. Rodzaj zainteresowań wynika z wrodzonych talentów i predyspozycji.
Rodzice mogą pomóc dziecku w zorganizowaniu się podczas odrabiania lekcji w domu, nauczyć je stosować skuteczne techniki uczenia się.
Podsumowując, można powiedzieć, że motywacja do nauki zależy głównie od:
- wrodzonej osobowości dziecka
- atmosfery szkoły i klasy
- grupy rówieśniczej, do której należy
- nauczyciela
- pomocy rodziców w organizacji nauki w domu.
